Ποιοι είμαστε

Το ξεκίνημα

Αναγνωρίσαμε δειλά το σκίρτημα της ψυχής για κόσμους όμορφους, ανθρώπινους. Κόσμους που οι άνθρωποι μπορούν να χαίρονται. Αποφασίσαμε πως δεν θέλουμε παιδιά «δεύτερης διαλογής» χωρίς ευκαιρίες. Σίγουρα δεν θέλουμε παιδιά που πεινάνε. Ξεκινήσαμε με μικρά προσεκτικά βήματα, με σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, στη διαφορετικότητα και στον πόνο της ανθρώπινης ψυχής. Ξεκινήσαμε να φυτέψουμε έναν μικρούλη, τοσοδούλη κήπο με την ευχή να μεγαλώσει, να μην αφήσει χώρο για ασχήμια.

Με θύμησες οραμάτων εφηβικών πρωτοπερπατήσαμε το 1996 τους δρόμους στο «Γκαζοχώρι», ένα Γκαζοχώρι που δεν υπάρχει πια, και κάναμε τα πρώτα μας μαθήματα σε παιδάκια αναλφάβητων γονέων. Σιγά σιγά, διαπιστώθηκε η σημασία αυτής της προσπάθειας από τους άμεσους καρπούς που έφερε και από τον χωρίς θόρυβο τρόπο που άνοιγε το παράθυρο της δικής μας κατανόησης και τον δρόμο της δικής μας καρδιάς.

Η χαρά και εκείνο το αίσθημα πληρότητας από την συναναστροφή μας με τους ανθρώπους του Γκαζιού και τα παιδιά ήταν η «ανταμοιβή» και η κινητήρια δύναμη για όλες μας τις προσπάθειες αλλά και για να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες.

Μαθήματα στα παγκάκια, στο πάρκο που σήμερα είναι ο σταθμός του Μετρό, Πρωτομαγιάτικο πικνίκ πίσω από τον σημερινό Τεχνοχώρο με τουμπελέκια, παιδιά, λίγους βοηθούς - μετέπειτα εθελοντές, χαρούμενες φωνές και όνειρα. Ο Ισάχ και ο Οσμάν, ο Αχμέτ, μια μπουκιά πιτσιρικάδες με κοντομάνικα φανελάκια το καταχείμωνο, σωματοφύλακες στους σκοτεινούς αλλά ακίνδυνους δρόμους.

Τσάι με κανέλα και κουβέντες φιλικές, σε σπίτια φτωχικά να ζεσταίνουν τα βάθη της ψυχής….. και κείνο το αντίδωρο που ακόμα γεύομαι, από τα χέρια της πρώτης μου φίλης στο Γκάζι. Το έβαλε στα χέρια μου λέγοντας "...σήμερα ζύμωσα, να σου δώσω το μισό ψωμί..." Η τσέπη της άντεχε μόνο ένα καρβέλι.

Το 2000, ιδρύθηκε η Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία «Δρόμοι Ζωής» και ξεκίνησε να λειτουργεί το «Κέντρο Επικοινωνίας» στο Γκάζι που αποτελεί την βάση των δράσεων των Δρόμων Ζωής και λειτουργεί σε καθημερινή βάση μέχρι σήμερα. Νόμιμη υπεύθυνη η Μάτα Βαρλά.